ZEHMERİYSE – Ali Ekber KUBAD (Şiir)
Giydimi beyaz gelinliğini, ÇATALDAĞ
Poyraz çaldımı ıslığını KALEDEN
Kürtük kapattımı yolu IŞŞIK ÇOBANDAN
Çöktüyse üzerine duman GÜRGENİN
Keklikler üşüştümü çermelere GÖZ’ e
Ayamda ZEHMERİYSE
Bakar kapanmış karlı yollara
Bükük belli uzun boylu adam
Naylon pencereli evden
Uzaklara umutsuzca
Siler puslu gözlerini
Nasırlı elleriyle
Kederli
Söylenir içinden
Gurbeti
Hasret kaldıklarını
Başlar derin öksürük
Hıçkırıklara boğularak
Alır dizine şapkasını
Dalar rüyasına
Kar erir yol açılır
Tabip gelir
Derman elinde
Dönerler uzaklardaki
Oğullar, gardaşlar, bacılar
Belki yaya, belki bir motor kasasında
Parmakları kesen fileler içinde
Belki nar, belki portakal
Şifa sayılır zehmeride
Sarılırken gardaşa, bacıya,yavruya
Düşer dizindeki şapka
Kararır naylon pencereler
Söner ocaktaki ateş
Bir daha yanmaksızın
Kalır geride
Tüfeği, tabakası, çakısı
Onurluca bir yaşamı
Birde götüremediği yoksulluğu
Ali Ekber KUBAD (Fayatoğlu)
Son Yorumlar